Σήμερα αποχαιρετούμε με βαθιά οδύνη τον σύντροφο και φίλο Μίμη Δαρειώτη. Ο Μίμης υπήρξε ένας έντιμος αγωνιστής με πολυσήμαντη προσφορά. Ταγμένος στα ιδανικά της κομμουνιστικής ανανέωσης υπηρέτησε την Αριστερά μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.
Από νωρίς εντάχθηκε στην Αριστερά και ανέπτυξε πολιτική δράση στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Το 1969 βρέθηκε απέναντι στα δικαστήρια της δικτατορίας. Ο εισαγγελέας πρότεινε θανατική ποινή. Καταδικάστηκε σε 15 χρόνια, ενώ υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Το όνομα του έγινε συνώνυμο της επιθυμίας του ελληνικού λαού για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Από το 1974 εργάστηκε με αφοσίωση για την ανασυγκρότηση της ελληνικής Αριστεράς. Από διάφορες θέσεις ευθύνης συνέβαλε στην ιστορική διαδρομή που οδήγησε στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσφορά του στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και σήμερα υπήρξε άοκνη και ανεκτίμητη.
Η ευγενική μορφή του ενέπνεε σεβασμό και υπενθύμιζε την πολυκύμαντη διαδρομή μιας γενιάς που ταυτίστηκε με το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της πολιτικής ισότητας.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του
Την Κυριακή στις 12.00 στο Πάρκο Ελευθερίας η πολιτική κηδεία
Η πολιτική κηδεία του Μίμη Δαρειώτη θα γίνει την Κυριακή στις 12 το μεσημέρι στο Πάρκο Ελευθερίας ΕΑΤ-ΕΣΑ, με την οικογένειά του να επιθυμεί αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974. Tράπεζα Πειραιώς IBAN: GR89 0172 0510 0050 5107 2343 737.
Το βιογραφικό σημείωμα του Δημήτρη (Μίμη) Δαρειώτη
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δαρειώτης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1943 στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Αναστάσιος Δαρειώτης ήταν αγρότης και μέλος του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής. Ο Μίμης πέρασε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του ΕΚΠΑ το 1962. Οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη από τα χρόνια 1962-1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας επικηρύχθηκε και πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 και βασανίστηκε άγρια επί μήνες. Μόλις στις 21 Μαΐου ανακοινώθηκε η σύλληψη του, ενώ πια είχε μείνει ανάπηρος. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο τον Φεβρουάριο του 1969 και καταδικάστηκε εις θάνατο, απόφαση που μετατράπηκε σε 16 χρόνια.
Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973. Συνελήφθη εκ νέου, την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μπογιατίου μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Επί οκτώ ημέρες τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Ξαναπέρασε στην παρανομία για τρεις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1974 συνελήφθη εκ νέου για μερικές μέρες και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Εσωτερικού. Στη συνέχεια υπήρξε μέλος, διαδοχικά της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
